Kruimelpad
Yasemin, van schoonheidsspecialiste tot opvoeder
Lees hier het verhaal van schoonheidsspecialiste Yasemin die haar roeping vond als opvoeder.
“Veel medeleerlingen van mijn TSO-richting, Gezondheids- en Welzijnswetenschappen, vonden werk in de verzorging of verpleging. Pure zorg lag me niet, ik wilde iets méér doen. Maar wat dan? Ik deed een jaar verschillende jobs en probeerde daarna een jaar de bachelor Sociaal Werk. Maar ik kreeg die hoeveelheid leerstof niet verwerkt en ik was er ook nog niet klaar voor. Omdat ik weer terug bij af stond, met enkel dat diploma middelbaar, deed ik er nog een Syntraopleiding als schoonheidsspecialiste bij. Dan had ik toch iets op zak. Een maand later ben ik begonnen in een schoonheidssalon en daar ben ik drie jaar gebleven.”
Yasemin, 30 jaar
Toch niet weer studeren?!
“Op een dag had ik een klant wiens naam ik vaag herkende. Ik kon hem niet meteen thuisbrengen, tot ik hem voor me zag. Hij was een docent van de bacheloropleiding! Hij was stomverbaasd om me daar te zien. ‘Kom terug studeren, sociaal werk past zo goed bij jou’, zei hij. Maar ik was al 26, moest ik nu echt tussen 18-jarigen in een aula gaan zitten? ‘Er zijn verschillende manieren om les te volgen, ga op zoek naar iets dat bij jou past’, zei hij. Het
bleef nazinderen. Wat als ik toch mijn opleiding had afgemaakt? Uiteindelijk ging ik naar een infodag bij UCLL en ontdekte het graduaat orthopedagogie. Meteen nadat ik thuiskwam, heb ik mijn ontslagbrief geschreven.”
Mix van mensen
“In de wachtzaal van VDAB ontmoette ik Joris, die ook orthopedagogie zou gaan volgen. Wat een toeval! Hij kwam uit de bouw, is elf jaar ouder en zo anders dan ik. We zijn in dezelfde module begonnen en geëindigd en horen elkaar nog steeds erg vaak. Net als Myriam, 54 jaar en de ‘mama’ van de groep. Zij maakte Excel-sheets ‘Meerijden met Myriam’ en legde een arm om je schouders als je met iets zat. Die mix van mensen, dat was geweldig. Ik ben achteraf gezien blij dat het niet gelukt is met die bachelor. Deze studie heeft me zo veel meer bijgebracht!”
Jongens en meisjes
“Ik deed mijn werk als schoonheidsspecialiste graag. Je verzorgt mensen, maar het sociale aspect speelt ook een rol. Je deelt veel met vaste klanten en dat schept een band. Ook nu komt het soms nog van pas. Zo heb ik een hele stageperiode lang nagels gelakt in een leefgroep voor meisjes. De perfecte ijsbreker! Terwijl je bezig bent, kun je al eens vragen hoe het weekend thuis is geweest. Maar goed, nu sta ik bij jongens. En dat doe ik eigenlijk nog liever! Ze zijn ongeremd. Ze kunnen in de clinch gaan en een kwartier later samen staan kickeren. Bij meisjes kan een conflict weken en weken aanslepen.”
Tweede thuis
“De Grubbe is voor mij als thuiskomen. Alles klopt er. De sfeer, de collega’s, de aanpak. De gasten zijn hier niet geplaatst omdat hun ouders iets verkeerds hebben gedaan, zoals dat bij mijn eerdere stageplekken wel het geval was, maar wel zijzelf. Soms iets heel ergs. Als ik op mijn 22ste was afgestudeerd, had ik niet sterk genoeg in mijn schoenen gestaan om dat aan te kunnen. Nu wel. Als 30-jarige krijg je ook meer respect. En mijn karamellen huidskleur helpt in de omgang met jongens met een migratieachtergrond. ‘Jij begrijpt wel wat ik bedoel’, zeggen ze vaak, wanneer ze iets meemaken thuis door bepaalde tradities in hun cultuur. Dat mijn studieparcours zo vreemd verliep, is voor hen ook een voorbeeld. Veel gasten worstelen daar zelf mee, en ze zien dat je toch goed terecht kan komen. Iemand zei onlangs: ‘Mevrouw, opvoeder, dat lijkt me zo’n mooie job! Maar om nu weer te gaan studeren…’ Ik begreep hem helemaal en kon uit eigen ervaring vertellen dat er echt wel veel manieren zijn om les te volgen. Als ik bij zo één gast het verschil kan maken, ben ik al overgelukkig.”