Tegelijk met mijn derde jaar als student in Leuven startte mijn eerste jaar aan de Sociale School Heverlee. Met een hoopje argwaan en gemengde gevoelens beklom ik de eerste dag de berg. Een warme ontvangst wachtte me aan de top maar haalde mijn twijfels rond sociaal werk nog niet weg.
Al snel donderde het plafond nog wat verder naar beneden. De SSH had het in haar hoofd gehaald om op 6 oktober op driedaagse te vertrekken met een klas vol onbekende eerstejaars. Maar ik kan zeggen, ik kwam met een nog warmer gevoel terug. Volledig geprikkeld door de driedaagse en de fijne klasgroep besloot ik me ten volste in te zetten het komende jaar. Na deze volgepropte drie dagen was ik er zeker van, sociaal werk was mijn dada.
Ik kan besluiten dat ik blij ben begonnen te zijn aan de opleiding sociaal werk. Elke maand op de SSH heeft me meer en meer overtuigd om me te smijten als sociaal werker, voor de job en voor de mensen. Behalve in haar asociale ligging doet de sociale school haar naam geen onrecht aan! Het is er mogelijk te communiceren mét mensen en niet tegen mensen. Een lach in de gang wordt beantwoord en je enthousiasme wordt met nog meer enthousiasme ontvangen. Aangesproken worden met de voornaam heeft me de eerste maanden telkens weer doen opkijken en een collectebus voor een schoolkat vind je niet snel ergens anders. De trappen van vergelijking kregen voor mij dankzij de Sociale School een extra dimensie. Warm, warmer, warmst, SSH.