Kruimelpad
Het verhaal van Merijn
Ontdek hier hoe Merijn, na vallen en opstaan, zijn roeping vond in het graduaat sociaal-cultureel werk.
Merijn
Van de ene studie naar de andere, en nu eindelijk ‘thuis’
“TSO sport, twee jaar kleuteronderwijs, 1 jaar educatief kinderwerker, 2 jaar graduaat sociaal cultureel werk, en dan nog 2 jaar bachelor sociaal werk. Een ideale studieloopbaan is het zeker niet geweest. Maar daardoor heb ik wel kunnen voelen wat ik echt nodig had om er te staan. En dat was: kunnen zijn wie ik ben. Dat kon totaal niet bij mijn opleiding kleuteronderwijs, ook al zag ik dat volledig zitten. Tijdens de stage bekeken die kindjes me als een soort god. Ik had dat nog nooit meegemaakt en vond het heel speciaal! Ik genoot er enorm van… tot ik gebuisd bleek. Ik was te chaotisch, niet kordaat genoeg, te speels. Dat was hard. Ik had enkele herexamens, die ik succesvol afwerkte.
Maar toen ik mijn stage opnieuw deed, begon ik me af te vragen waar ik mee bezig was. Ik had het gevoel dat die opleiding mij wilde veranderen, dat ik mijn identiteit moest aanpassen naar wat zij van me verwachtten. In mijn lesvoorbereidingen moest ik een heel scenario uitschrijven: wat ik zou zeggen, en welke drie mogelijke dingen de kinderen zouden moeten antwoorden. Toen dacht ik: nee, dat doe ik niet. Ik vond dat conservatief en beperkend. Ik wil kinderen meer bieden dan dat.”
Nooit meer terug
“Mijn studiebegeleidster raadde me na veel gesprekken aan om eens mee te gaan met een scoutskamp, om op een informele manier te leren om structuur te bieden aan kinderen. En om een jaar educatief kinderwerker te volgen, om daarna beter gewapend opnieuw voor kleuterleider te gaan. Twee goede beslissingen, maar ik ben nooit teruggekeerd.
Wel ben ik in het graduaat blijven hangen. De overgang naar het graduaat sociaal-cultureel werk was het voor mij helemaal. De manier waarop we hier les krijgen, was een openbaring. Heel open, je mag je eigen ding zeggen en zijn wie je bent. De klas was ook een hechte groep. Bij kleuteronderwijs was ik ingetogen, hier kon ik mezelf uitvinden. Tijdens mijn stage werd ik supergoed begeleid. Ik kon weer met kinderen werken maar op een heel andere manier: je mag spelen, maar je hebt ook een maatschappelijke functie. Je helpt die kinderen echt vooruit. Dat gevoel heb ik in de kleuterklas nooit gehad.”
Net als thuis
“De docenten hebben hier een interessante kijken op de wereld: ze praten veel vanuit ervaring, met voorbeelden. Door die kleine groepjes heb je al meteen een band. Je praat met elkaar, je eet samen… Het is ook veel huiselijker, soms leek het wel alsof ik niet naar school kwam, ook al krijg je les. Ik was hier enthousiast, positief ingesteld en stressbestendig. Bij mijn vorige studie zeiden ze dat ik niet genoeg zelfvertrouwen had, terwijl ik hier ontdekt heb dat ik dat wél heb. Ik weet perfect wat ik wil en kan. Deze opleiding moest echt op mijn pad komen.”
Kunnen zijn wie ik ben
“Ik heb keuzes gemaakt die ik zonder deze opleiding nooit gemaakt zou hebben. Ik ben geen leiderstype, geen haan. En toch ben ik groepsleider geworden bij de scouts, in de speelpleinwerking gestapt, een hoofdanimatorcursus gaan volgen. Vroeger was ik enkel bezig met sport en met mezelf. Ik was wel sociaal, maar deze opleiding heeft me veel ruimdenkender gemaakt. Door de bachelor sociaal werk die ik er nog bij deed, ben ik wel erg lang aan het studeren geweest. Na zeven jaar had ik ook dokter kunnen zijn… Maar ik voel me nu wel klaar om te solliciteren, ik ben nu zeker van mezelf, van wat ik wil. En zeker ook: van wat ik waard ben.”