Innovatie in zorg: ontdek ons hoogtechnologisch simulatieonderwijs

Met ons simulatieonderwijs leer je in een veilige omgeving hoe je omgaat met de meest uitdagende situaties die je in de praktijk tegen kunt komen. Van een infuus prikken tot een acute hartstilstand. We bereiden je voor op het echte werk door gebruik te maken van geavanceerde poppen om echte patiënten zo realistisch mogelijk na te bootsen. Je hoeft dus geen schrik te hebben als dat infuus niet van de eerste keer lukt. Dankzij de simulatie kan jij meerdere keren proberen, en is er nog ruimte om foutjes te maken. En dat is goed, want van fouten kan je ook leren, toch?

Zo stomen we je klaar om de sprong te wagen van de theorie naar de praktijk en ben je perfect voorbereid op je stage.

Het blijft niet bij levensechte poppen. We bieden je ook de kans om je communicatieve vaardigheden te oefenen. Dit doen we met vrijwilligers die een zo realistisch mogelijke patiënten rol neerzetten. Op deze manier leer je omgaan met concrete en vaak moeilijke patiënten situaties waarbij je kennis, inzicht, praktische vaardigheden én een professionele houding moet samenbrengen. Kortom, alle zaken die in een job in de zorg van belang zijn!

Weet je niet zeker of je alles wel goed onder de knie hebt? Geen probleem! Daarvoor hebben we de voortgangstoets. We verzamelden 5000 vragen die elke verpleegkundige vlot moet kunnen beantwoorden in een handige database. Zo kun jij op elk moment je parate kennis testen. Dat is vooral handig als je wil weten waar je nog wat extra aandacht aan moet besteden. Of als je gewoon een quiz onder medestudenten wil organiseren natuurlijk.

Als student ben je ook welkom in onze Leerzorgcentra (LZC). In deze centra werken we samen met andere spelers in het werkveld om de perfecte leeromgeving te creëren. Hier ontwikkel je een breed scala aan competenties in een echte zorgvoorziening, met ondersteuning van een leerzorgspecialist en een stagecoach. Zij helpen om je skills naar een hoger niveau te tillen.

Bij Hogeschool UCLL zetten we graag mensen en ideeën in beweging. Als student krijg je volop de kans om jezelf te ontwikkelen, onder meer door zelf projecten vorm te geven. Onze studenten kijken met een open geest naar de toekomst en leren om overal mogelijkheden te zien om de moving minds-vibe te verspreiden.
Hieronder kan je 4 mooie moving minds projecten bekijken, die tot stand zijn gekomen vanuit het opleidingsonderdeel 'Challenge your Talents'.

Project Loss (loneliness sensitization) van laastejaarsstudenten Verpleegkunde, campus Genk.

Zij kregen van het Ziekenhuis Oost-Limburg (ZOL) de opdracht om eenzaamheid binnen het ziekenhuis aan te pakken. En het werd een succes. Zo wonnen de studenten dit voorjaar maar liefst 2 Inspire Health&Care awards.

LOSS bevat een e-learning voor zorgverleners. Deze e-learning maakt zorgverleners bewust van de aanwezigheid van eenzaamheid en de gevolgen hiervan. Hiernaast wordt een implementatie van een (bestaand) meetinstrument in het elektronisch patiëntendossier voorgesteld, om eenzaamheid vroegtijdig te kunnen detecteren.

(Betrokken studenten: Vanessa Borghs - Laura Bijnens - Sandy Driesmans - Jana Coenen - Annabel Dewael - Kim Janssens)

Je hebt het je misschien ook al eens huiverend afgevraagd bij een ziekenhuisbezoek: prikken verpleegkundigen met die injectienaalden zichzelf soms niet? En is daar niets op te vinden? Vijf laatstejaarsstudenten bachelor Verpleegkunde vroegen het zich ook af, en ontwikkelden Sharpy.

Volgens Vanessa Neubourg, één van de studenten gebeuren ongevallen helaas nog te vaak: “Prikongevallen gebeuren door het recappen van de naald, de naald in een nierbekken van de patiënt of op de matras te leggen of door zelf met de naald rond te lopen. Prikongevallen veroorzaken veel persoonlijk leed. Bovendien veroorzaken ze een hoge financiële kost. Tijdens ons projectwerk gingen we de uitdaging aan hier iets op te vinden.” Hoe en wat leer je in onderstaande filmpje.

“Zelf ben ik als kind weinig in het ziekenhuis geweest. Maar tijdens mijn stage bij het slaaplabo merkte ik dat sommige kinderen panikeren als we met onze apparaten aankomen.” Jante Hoefnagels van de bachelor Verpleegkunde liep tijdens haar vierde jaar stage bij het Centrum voor slaap- en waakstoornissen van het UZ Leuven. Daar pakte ze die kinderangst aan. Je komt er alles over te weten in dit filmpje.

Het werk van Jante werd heel positief onthaald door het diensthoofd Johan Mertens. Ze mocht het presenteren aan Prof. Buyse, diensthoofd van het centrum. “Ik was heel verrast dat de dokters en verpleegkundigen mijn idee zo goed onthaalden. Ik maakte alleen maar een prototype, maar ze willen het verder uitwerken en doortrekken naar andere diensten.” Niet verwonderlijk dus dat Jante, meteen aangeworven werd door het slaaplabo van het UZ. Ondertussen studeert ze in avondschool ook nog eventplanning. Een ondernemend bijtje.

“Het belangrijkste is dat we iets concreets gerealiseerd hebben.” Daarover zijn Marth, Eva, Julie, Cindy en Arne, de vier verpleegkunde en elektronica bachelorstudenten van het project Sensear, het roerend eens. Ze ontwierpen én fabriceerden armbanden die dove kinderen kunnen prikkelen om te bewegen. Sense + ear, dus:

Ze leerden elkaar kennen tijdens het interdisciplinair project Techniek in de Zorg. Het Koninklijk Instituut voor Doven en Spraakgestoorden (KIDS) in Hasselt was op zoek naar een hulpmiddel voor de lessen ritmiek. De studenten Verpleegkunde zochten uit hoe muziek kinderen met een auditieve beperking op een alternatieve manier kan prikkelen. Na een literatuurstudie, interviews met experten en heel wat observaties bij KIDS weerhielden ze vier alternatieven: geur, visuele stimulering, tactiele prikkeling en betekenis geven aan geluid. Julie: “Tijdens het vooronderzoek exploreerden we de wereld van dove kinderen. We leerden het belang van mimiek en duidelijke articulatie.” Samen met Arne bekeken ze hoe ze een gebruiksvriendelijk instrument konden ontwikkelen. Arne: “We hadden heel wat ideeën, zoals een T-shirt met LED’s of een vloertegel die trilt. Alleen moest het bruikbaar zijn in klasverband. Uiteindelijk kozen we voor een ‘wearable’, een soort van armband die prikkels naar de huid stuurt en licht geeft.” We konden het verschil maken.