Marijke: van medisch secretaresse tot maatschappelijk werker
Lees hier het verhaal van student Marijke en ontdek haar ervaring van het graduaat Maatschappelijk Werk.
“Als achttienjarige wist ik niet echt wat doen, maar medisch secretariaat leek me wel wat. Ik studeerde voldoende om erdoor te zijn, vond een leuke job en bleef er 28 jaar met plezier werken. Meer zelfs, ik vond het een droomjob! Een leuk contact met de patiënten, een fantastische collega die mijn beste vriendin werd… En toen, op 19 september 2016, ging ik onder de middagpauze naar een shoppingcenter in de buurt. Er stond een jonge vrouw te bedelen en impulsief bood ik haar aan om een hapje met me te gaan eten. Ik wilde haar goed volsteken met alles erop en eraan, maar ze wilde alleen maar soep. Pas achteraf bleek dat ze te veel tandpijn had om iets anders binnen te krijgen. Ze vertelde dat ze in een zelfgemaakte barak woonde in het park, en bedelde om geld te kunnen opsturen naar haar familie en twee kinderen in Roemenië. Dat maakte een enorme verontwaardiging in me los: hoe is het mogelijk dat iemand onder de bomen moet slapen! En geen recht heeft op basic medische verzorging! Haar verhaal liet me niet meer los. Ze kroop echt onder mijn huid.”
“Dé troef van het graduaat? De modules. Daardoor kon ik alles gecombineerd krijgen: werk, stage, studies. In totaal zal ik in 4 jaar tijd mijn diploma halen.”
Dromen over straathoekwerk
“Ze wilde niets liever dan werken en een dak boven haar hoofd. Maar elke ochtend opnieuw stond ze weer moedeloos op en trok ze haar slechtste kleren aan, omdat mensen haar anders niets zouden geven. Ik bleef haar opzoeken, een keer per week, en ging alle organisaties van Brussel af met haar om toch maar ergens ingang te krijgen. Ik geraakte ook goed bevriend met Filip, een straathoekwerker die me heel erg bijstond in die zoektocht. Hij vertelde zo gepassioneerd over zijn werk, dat ik er ’s nachts over droomde. Wauw, dacht ik dan ’s morgens: als ik mijn job niet zou hebben, zou ik dat ook wel willen doen. En toen ging mijn baas met pensioen…”
Adrenaline op de schoolbanken
“Ik had nog 2,5 jaar opzeg én was al 47. Maar toch ging ik op zoek naar wat mogelijk was voor mij. De modules van het graduaat kwamen als geroepen: die kon ik beginnen opnemen op mijn vrije dagen – want ik werkte vier vijfde. Dan kan ik al eens proeven dacht ik, maar het smaakte al direct naar méér. Wie had gedacht dat ik ooit nog zo hard ging studeren? Elke letter wil ik in me opnemen, ik zit daar de hele dag met gespitste oren, vol adrenaline. De eerste zomervakantie viel ik in een zwart gat, omdat ik de school zo miste. De volgende zomervakanties mocht ik gelukkig gaan werken, bij het Wijkgezondheidscentrum waar ik mijn eerste stage had gedaan. Dat ik tussen jongere mensen in de klas zit, deert me totaal niet. We delen zo veel! Alleen examens en computerskills gaan minder vlot dan vroeger. Daar moet ik wat meer tijd voor nemen.”
Tijd voor mij
“Ik verlies natuurlijk ook inkomen, ook al neem ik op wat ik kan: werkloosheidsuitkering, educatief verlof, sollicitatieverlof… Maar gelukkig steunen mijn man en zoon me, ze zijn zelfs trots op me. Soms voel ik me schuldig omdat ik mijn sociaal leven op een laag pitje moet zetten. Ik kan er even niet zijn voor iedereen. Even tijd nemen voor mezelf, dat heb ik echt moeten leren. Maar mijn stage in een wijkgezondheidscentrum gaf enorm veel voldoening en dit najaar mag ik eindelijk als straathoekwerker aan de slag, tijdens een stage in de winteropvang. Wanneer vriendinnen van mij vroeger avondonderwijs deden, dacht ik: zoiets doe ik nooit! En kijk nu… het is de tijd van mijn leven!”
Maatschappelijk werk Heverlee, iets voor jou?
Opleiding te volgen op
Opleidingstype
Brochure
Ontvang via e-mail of met de post
Liesbet Christiaen
Stagecoördinator Graduaat Maatschappelijk werk Heverlee
Bernadette Houdart
Opleidingsverantwoordelijke Graduaten Welzijn Heverlee