Britt: van patiënte in de psychiatrie tot ervaringswerker

“De persoonlijke aanpak.  Dat ik mijn docenten niet meneer of mevrouw hoef te noemen, maar ze gewoon kan aanspreken met hun voornaam, maakt dat ik me veel veiliger voel.  Dat geldt ook voor mijn studiegenoten, die vaak wat ouder en matuurder zijn.  We kennen en respecteren elkaar en dat maakt voor mij het verschil!"

“Ik dacht dat ik voor kinderen zou gaan zorgen. Maar door stage te lopen in een rusthuis, heb ik beseft dat dat me heel erg lag. Ik werk vooral graag met mensen met dementie. Ik krijg daar veel energie van, en ben er zelfs door open gebloeid. Ik ben heel zwaar gepest vroeger, waardoor ik helemaal in mezelf keerde. Op mijn dertiende heb ik zelfs een jaar lang zo goed als niets gezegd, alleen het broodnodige. ‘Ach, een puber’, dachten mijn ouders. Maar het ging veel verder dan dat. Leeftijdsgenoten wantrouwde ik enorm. En doordat mijn leerkrachten me niet beschermden en me zelfs mee uitlachten, had ik ook moeite met machtsfiguren. Maar in het woonzorgcentrum moesten collega’s vaak zeggen: ‘Rustig Britt, we horen je tot het einde van de gang!’ Ik voelde me gewoon veilig bij die ouderen. Sommigen komen weleens agressief uit de hoek, maar ze geven je vooral heel veel liefde, en dat vind ik geweldig!’” 

“Ik ben mijn zus dankbaar, want zij raadde me aan om aan deze studie te beginnen. Toen ik zelf opgenomen was, had ik veel nood aan iemand die tegen me zou zeggen: ‘ik begrijp het, van binnenuit.’ Die persoon wil ik later zijn voor anderen.  Ik kan echt mezelf zijn in deze opleiding. De modules geven me rust, omdat je dan telkens in één onderwerp kunt duiken. Daardoor voel ik dat ik iets kan, dat ik kan studeren en punten kan halen. Dat ik iets goed doe. Mijn droom is om eerst te werken in een psychiatrie en daarna verder te groeien naar een eigen praktijk, waarin ook creatieve therapie een rol zal spelen, die andere opleiding die ik volg. Dat had ik me vroeger nooit kunnen inbeelden. Op mijn 21ste verjaardag ben ik huilend wakker geworden omdat ik nooit had gedacht dat ik die leeftijd ooit zou halen. Maar ik heb in de afgelopen twee jaren voldoende zelfvertrouwen opgedaan om vooruit te kijken en te dromen. Ongelooflijk dat een studie zo’n groot verschil heeft gemaakt in mijn leven!”